"Dziewica Pańska sama bez żadnej pomocy wbiegła po stopniach aż do góry, tak że można było sądzić, iż jest już dorosła. W ten cudowny bowiem sposób Pan ukazał już w dzieciństwie swej dziewicy, jak wielkie rzeczy ona dokona i kim będzie w przyszłości" - czytamy w apokryficznej "Księdze o narodzeniu świętej Maryi". Obraz Tintoretta
21 listopada Kościół katolicki obchodzi święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. W tym dniu nie tylko wspominamy ważne wydarzenie z życia Matki Boskiej, ale uświadamiamy sobie Jej kluczową rolę w odkupieniu świata.
Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny mówi nam wiele o tradycji żydowskiej, w której zwyczajem było ofiarowywanie dzieci służbie Bożej. Małe dzieci, zanim ukończyły piąty rok życia zabierano do świątyni w Jerozolimie i oddawano kapłanowi, który ofiarowywał je Bogu.
Rodzice Matki Bożej - św. Anna i św. Joachim zrobili podobnie. Stało się to prawdopodobnie wtedy, gdy Maryja miała trzy lata. Ten gest i zwyczaj miał dla nich szczególne znaczenie, ponieważ ich córka była długo wyczekiwanym i wymodlonym dzieckiem. Mała Maryja stanęła przed obliczem kapłana Zachariasza. Był to ten sam Zachariasz, który kilkanaście lat później w podeszłym wieku, dzięki łasce Boga doczekał się syna - Jana Chrzciciela. Niektórzy z autorów ewangelii apokryficznych twierdzą, że Maryja została w świątyni 12 lat do czasu zamążpójścia.
Maryja w Świątyni. Całe Jej piękno i Jej wdzięk - była pełna piękna na duszy i na ciele - były dla Pana. Taka jest teologiczna treść święta Ofiarowania Najświętszej Maryi Pann
J. A. Loarte