Parlament Europejski zagłosował w czwartek 24 czerwca za przyjęciem raportu, który określa aborcję jako „podstawową opiekę zdrowotną” i stara się przedefiniować klauzulę sumienia jako „odmowę leczenia”. Na sesji plenarnej w Brukseli eurodeputowani stosunkiem głosów 378 do 255, przy 42 głosach wstrzymujących się, opowiedzieli za przyjęciem tekstu, znanego jako raport Matića. Stało się to na dwa dni przed audiencją Ojca Świętego, dla przewodniczącego tego gremium, włoskiego polityka centrolewicowego, Davida Sassoli.
Zatwierdzony dokument stwierdza, że naruszanie „zdrowia i praw seksualnych i reprodukcyjnych” jest „formą przemocy wobec kobiet i dziewcząt”. Wcześniej eurodeputowani odrzucili dwie próby zablokowania kontrowersyjnego raportu. Przywódcy katoliccy i grupy pro-life wzywali Parlament Europejski do odrzucenia raportu, przedłożonego przez chorwackiego polityka Predraga Freda Matića i poddanego debacie 23 czerwca. Parliamentary Network for Critical Issues (PNCI), z siedzibą w Waszyngtonie, określiła raport jako „ekstremalny” i „radykalny”.
Dwie posłanki do Parlamentu Europejskiego, Margarita de la Pisa Carrión i Jadwiga Wiśniewska, nazwały to „stanowiskiem mniejszości”, argumentując, że raportowi „brakuje rygoru prawnego i formalnego”. „Wykracza poza swój mandat, zajmując się takimi kwestiami, jak zdrowie, edukacja seksualna i reprodukcja, a także aborcja i edukacja, które należą do kompetencji legislacyjnych państw członkowskich” – napisały. „Traktuje aborcję jako rzekome prawo człowieka, które nie istnieje w prawie międzynarodowym. Jest to pogwałcenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i kluczowych wiążących traktatów, a także orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej”. Odnotowały, że do tekstu zgłoszono 154 poprawek.
Choć rezolucje Parlamentu Europejskiego nie mają wiążącej mocy prawnej, to są jednak wyrazem opinii, którą Parlament chce przedstawić. Rezolucja może następnie służyć do politycznego legitymizowania działań państw członkowskich lub instytucji; ma ona wywoływać skutki praktyczne i może być następnie wykorzystana do uzasadnienia wiążących aktów prawnych.
